فلسطین
جاییست که لاله زیاد میروید
گل زیاد پرپر می شود
اینجا آمار لاله ها در نوسان است
و ظلمت روز را نیز شب کرده است
و می بارد بر سر لاله های نشکفته خشم
و آری سختی بسیار است
نان برای زندگی گاهی هست و گاهی نه
اینجا زندانی بزگ است
با میلهای آهنی نه
اینجا زندانیست از جنس دیوار
که آدمیان نسل ها اینجایند
در اینجا به دنیا میایند و میروند
و مرگ اینجا کم طبیعی ست
اینجا آسمانی پر دارد
نه از ستاره
از گلوله ,بمب و پرنده های انسان ساز
اینجا ملکی آباد بود
و پر از زیتون
اما حالا نقاشی کودکان بمب و خمپاره و ویرانی ست
اینجا نوجوانان تفریحشان با سنگ است
و جوانان به پشت میلها میروند تا آزار بینند
اینجا ظلم حاکم است
اینجا برای نماز اجازه می خواهند
اگر کور باشیم باز میبینیم
این همه ظلم, حق خوری و سختی را
جنگ گلوله با سنگ را
چرا کوریهایمان برای اینجاست
اینجا فلسطین است کشور زیتون
و اینان که گاه گاه بی دلیل میمیرند
انسان اند انسان
شعر از :حمیدمینایی
|
ورود
اعضا:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
روز بخير كاربر مهمان! 
تبادل
لینک هوشمند
